مگس خانگی دارای اندازه متوسط در حدود ۹-۶ میلیمتر برنگ خاکستری روشن یا تیره که برروی پشت  ۴ نوار طولی سیاه رنگ مشاهده می شود . بالها شفاف و فاقد هر گونه لکه هستند این مگسها اغلب با انسان معاشر بوده از انواع مواد از جمله پس مانده غذای انسان و حیوانات ، شیر ،شکر ،    و میوه های فاسد ، زباله های مختلف ، اجساد در حال فساد ، مدفوع ، خون تازه و خشک شده ، خلط سینه ، ترشحات بینی و …..تغذیه مینمایند . این مگسها از مواد آلوده تغذیه نموده و از طریق برگرداندن آن مواد و مدفوع نمودن بر روی مواد غذائی و همچنین از طریق موهای روی بدن ، عوامل بیماریزا را بطور مکانیکی منتقل مینمایند. مگس خانگی در انتقال باکتریها مانند شیگلا ، سالمونلا ،  سل و جذام و تک یافته های انگل مانند اسهال آمیبی ، تخم انواع کرمها ، ویروسها مانند فلج اطفال و هپاتیت ها و بسیاری عوامل دیگر به انسان نقش دارند.

چرخه زندگی مگس ها :

 برخی از انواع ماگوت ها (لارو های مگس) بصورت گروهی و دسته جمعی دیده می شوند. شناسایی این ماگوتها در علم پزشکی قانونی بخصوص حشره شناسی قانونی بسیار لازم و مفید است چرا که با تشخیص مرحله رشد ماگوت در لحظه کشف جسد می توان به زمان دقیق مرگ و حتی محل مرگ دست یافت. نبود ماگوت هم خود می تواند بیانگر حقایقی در تحقیقات باشد. اما ماگوت ها برای انسان ها، استفاده تجاری هم دارند. از ماگوتها در ماهیگیری استفاده می شود. همچنین آنها را پروش می دهند تا به مصرف غذایی برخی حیوانات خانگی مثل خزندگان و پرندگان برسانند. در صنعت داروسازی هم مورد استفاده قرار می گیرند(  برای جدا کردن بافت های مرده از زخم). جالب است بدانید که ماگوت ها (لارو های مگس ها) در صنایع غذایی هم جایی برای خود باز کرده اند و بخصوص در بخشی از مرحله تولید پنیر از ماگوت استفاده می شود.

دستورات پزشکی و مبارزه با مگس ها:

مگس ها در تعداد زیاد، مزاحمین مهمی برای زمان فراغت و کار انسان ها هستند. این حشرات با مدفوع خود داخل و خارج اماکن را آلوده می کنند. به علت این که وجود آنها نشانه شرایط غیر بهداشتی است ممکن است اثرات روانی منفی داشته باشند.مگس ها قادر هستند بیماری ها را انتشار دهند، زیرا آزادانه روی مواد غذایی انسان و همین طور کثافت ها رفت و آمد می کنند. مگس هنگام حرکت و تغذیه عوامل بیماری زا از منبع آلوده بر می دارد. بیماری هایی که ممکن است مگس ها به انسان ها منتقل کنند، عبارتند از : عفونت های دستگاه گوارش ( مانند دیسانتری، اسهال، تیفوئید، وبا و عفونت های کرمی خاص)، عفونت های چشمی مانند ( تراخم و همه گیری ورم ملتحمه)، فلج اطفال و عفونت های پوستی خاص ( مانند یاز ، دیفتیری جلدی ، بعضی از قارچها و جذام).